rondlopen

Gita slofte op haar blote voeten door de koele sneeuw, ze rilde en keek eens opzij, ooit had ze ene manier geleerd dat als ze een bepaalde yoga oefening deed ze het warm zou krijgen,
met weinig moeite doordat Gita nogal lenig was beoefende Gita de yoga passen en had het al snel wat warmer waarna ze weer rondslofte, op een steen ging zitten haar handen in een kom vormde en als een wolf huilde wat bijna écht als een wolf klonk.

Luna begint te huilen op een rots naar de hemel. Dan ruikt ze plots een mens en ze kijkt om haar heen.

Teorak had de mens ook geroken, en voelde Luna's aanwezigheid. Hij snoof. Een gevoel van bezorgdheid bevong hem, en hij rende zo snel hij kon naar de geur van Gita, hopelijk vóór Luna..

Luna rent op de geur af en ziet dan het mens zitten/staan.(?) Dan kijkt ze rond als ze de geur van teorak ruikt. Luna gaat liggen tussen de struiken.

Teorak verscheen naast de mens, uit de sneeuwige mist, en hij keek met zijn diepe ogen richting Luna. Hij róók haar vanaf hier..

Luna kijkt hem gewoon aan en kijkt dan de andere kant op. Ze ziet een haas rondhuppelen en staat op en rent de haas achterna. Ze breekt de nek van de haas en rent weer terug met de prooi naar de struik.
Rustig begint ze van de haas te eten. Luna is 'gelukkig' met het leven dat ze nu leid zonder andere wolf die bij haar zit.

Gita had de wolven opgemerkt maar bleef naar haar koude voeten staren terwijl ze een beetje heen en weer wiegde en toen recht voor zich uitkeek

Teorak keek haar met gespleten ogen aan, maar richtte zich snel op Gita. Hij snuffelde voorzichtig, niewsgierig aan haar. En keek haar met schuin kopje aan.

Luna liet de resten van de prooi liggen en stapt de struiken uit. Ze kijkt de mens recht aan en stapt naar voren. Ze had dat meisje al eens gezien bij Shiba en deed haar niets voor de 1ste keer.

Teo voelde Luna dichterbij, maar liet ahar gaan.. Hij keek nog steeds naar het meisje.

Gita glimlachte stil naar Luna terwijl ze nog steeds naar haar voeten staarde,
ze ging niet naar de wolf kijken, ze zou dan bedreigend kunnen zijn in hun ogen en dat wist ze maar al te goed, geduld was immers een schone zaak

Teorak begreep het meisje niet helemaal, haar gedachten waren slim versluierd, verborgen.. Hij knikte vervreemd, en ging aan haar voeten liggen. Hij rolde op zijn rug, en keek haar blind aan.

Gita moest even grijnzen om Teorak en keek toen in haar ooghoeken naar Luna waarna ze naar Teorak keek en stil haar hand uitstak zodat hij eraan kon ruiken
Gita merkte zijn ogen op, glashelder Gita schudde haar kop "Je bent blind he vriend.." zei Gita somber

Teorak snuffelde, en moest niezen. Hij gniffelde, en stond kwispelend op.. Hij gign behoedzaam naast Gita zitten, en keek haar scheef aan.

Gita glimlachte naar Teorak "Blind en wijs, eigenlijk wel een goede combinatie voor jouw karakter"
zei Gita met een scheef glimlachje terwijl ze voorzichtig haar toch nog, ookal had ze zoveel vertrouwen van wolven gewonnen in vorige gebieden
haar hand uit om zachtjes met haar hand over Teoraks vacht te strijken

Teorak schrok van de aanraking, en spitste snel zijn oren. Hij trok even terug. Hij voelde opeens een vriendelijek intentie, an Gita, pure vriendelijkheid. Hij ging dicht bij haar zitten, en liet haar hem aaien..

Gita keek Teorak stil aan met een kleine glimlach,
haar hand streek nog steeds over zijn rug telkens dezelfde beweging opnieuw Gita keek Teorak aan en legde haar hand weer op haar schoot waarna ze vooruit keek ookal zag ze alleen wat bomen en sneeuw

Teo voelde haar warmte, en keek met haar mee. "Veel zie je niet, zelfs als je wél kunt zien.." Zuchtte hij bedroefd..

Gita keek Teorak aan "Je hebt gelijk ja" zei Gita glimlachend

Teorak keek vervaagd op. "Pardon?"

Gita grijnsde "Ik leef al 5,5 jaar met wolven samen, ik versta hen en begrijp hen " zei Gita lachend

"Interressant.." Zei Teorak vervaagd.

"Kleine meisjes weten nog wel eens wat" zei Gita grijnzend ze vond de verbazing van Teorak wel geinig

Teo grinnikte. Hij liet zich voor Gita vallen, en kwispelde vrolijk.

"HE!" riep Gita plagend "sterf niet voor mij he!"
plaagde Gita lachend