Vluchten

Gabriëlla vlucht voor haar leven, er waren mannen waar ze slaaf van was achter haar aan. Dan rent ze de rivier over, wetend dat de mannen haar daar niet kunnen grijpen. Ze was blij dat Luna contact had opgenomen met haar en haar de moed gaf om te ontsnappen. Gabi bleef maar rennen voor haar leven tot ze plots tegen iemand opbotst.

Teorak werd omvergeworpen door eht meisje, en schreeuwde verbaasd.

"Sorry blinde wolf." Zegt Gabi dan tegen de wolf. "Ik had je niet gezien, maar ik ga nu ze volgen me." Voegt Gabi er aan toe.

Teo snoof vervaagd. "Uuhm, wie?!" Hij rende langs haar, en snoof in de lucht. Hij rook gevaar..

"Slavendrijvers, ik ben/was hun slaaf tot ik raad kreeg van Luna de maanwolvin." Zegt Gabi dan tegen de wolf.

"Ahá, nou wegwezen dan denk ik?" Teo knalde vooruit, en wenkte Gabriëlla naar een holte, ergens bij een omgevallen boom..

Gabriëlla volgde de dappere blinde wolf naar de boomholte.

een van de mannen botste tegen Kita op die woedend naar hem keek "ga eens aan de kant sukkel!" schreeuwde Kita nogal boos xD
waarna ze hem rustig met een simpele beweging van haar vingers tegen een dikke boom aansmeet
"kijk voortaan met wie je te maken hebt" snauwde Kita boos naar de mannen waarna ze op het geluid afliep en niet wist dat het meisje haar zus was...
Kita knikte vriendelijk "gaat alles?"

"Nee, ik ben hun slaaf en ik ben gevlucht." Zegt Gabriëlla dan tegen Kita.

Teo snuffelde scheef, en rook Kita. "Hoi kiet."

Gabriëlla kijkt naar de wolf en steekt haar hand uit naar hem.

Teo snuffelde, en rook zweet. "Wat heb je voor ze moeten doen?" Vroeg hij achterdochtig.

"Vanalles wat vreselijk is voor een jonge vrouw." Zegt Gabriëlla dan triestig. "Ze wilden mijn lichaam misbruiken maar dat wilde ik niet en daarom vluchte ik naar hier met de hulp van Luna."

"Dat ruik ik.." Snoof Teorak nogal geschokt over de viezerikken, en hij draaide ene parmantig rondje. "Ik. Verveel. Me. En. Ik. Zie. Niks."

"Mag ik..." zei Kita met een grijns waarna ze verdween en je hels geschreeuw van de mannen hoorde..
Kita grijnsde even "lang leve pijl en boog" zei Kita met een rustige grijns "we regelen toch geen begrafenis voor ze he...."

"Dat verdienen ze niet, en waar is onze hoofdman?" Vraagt Gabriëlla dan terwijl ze niet weet dat Tudan de hoofdman is.

"Mag ik nu..?" Teo verdween in de bosjes, en kwam er een kwartiertje alte weer slurpend uit. "ze smaken nog lekekr ook !"

"Dat is Tudan" zei Kita lachend terwijl ze even bloosde Tudan... dacht ze stil ze zag nog steeds het beeld van zijn lippen op de hare en bloosde daarna moest Kita om Teorak lachen

"Die leiperd die hoofden op stekels zet, is gék " Lachte Teorak voldaan.

Gabriëlla moet lachen en huilt dan naar de 2 witte wolven die in de buurt waren. Ze geeft teken dat ze mogen aanvallen aan die slavendrijvers. Je kon ze zo horen gillen van de pijn en van de angst. Voor hen waren witte wolven een marteling. "Ben je verliefd op hem?" Vraagt ze dan aan Kita.

Kita keek op "wat? waar zie je me voor aan natuurlijk niet!" zei Kita gehaast maar binnen voelde ze een warm gevoel..

Teorak richtte zijn kop op Kita, en spleet veelbetekenend zijn ogen..

"Jij en iets verbergen past niet bij elkaar." zegt Gabriëlla lachend maar langs de andere kant is ze wel wat jaloers omdat zij alleen maar misbruikt word door een man. Ze zucht even heel diep, en vervolgens kijkt ze wat naar de hemel.

"kom, we gaan naar het dorp, een warm kopje soep zal je volgens mij wel goed doen" zei Kita glimlachend "ja mamma's recept" zei Kita grijnzend, ze waren vroeger beide dol geweest op de soep van hun moeder

"Ouwe, ik bn een gedachtenziener en iedereen probeert constant zijn gedachten te verbergen in mijn buurt!?" Teo proestte het uit en rolde lachend over de grond. Hij liep achter hen aan,e n bleef net zo lang lachen totdat ze een aardappel i zijn mon ds topten xD